STI Thuistest – L

Chlamydia (Chlamydia trachomatis) zijn een groep bacteriën die verschillende infecties aan de urinewegen en geslachtsorganen kunnen veroorzaken. Vooral de typen D–K zijn specifiek verantwoordelijk voor chlamydia-infecties in dit gebied. Deze infecties uiten zich bijvoorbeeld als een ontsteking van de baarmoederhals (cervicitis) of een ontsteking van de urinebuis (urethritis) met symptomen als branderig gevoel bij het plassen of afscheiding.

Bij mannen: Typische symptomen bij mannen zijn pijn bij het plassen en abnormale afscheiding uit de penis. Als de infectie onbehandeld blijft, kunnen de bacteriën opstijgen en ontstekingen van de prostaat of de inwendige vrouwelijke geslachtsorganen veroorzaken, wat uiteindelijk tot onvruchtbaarheid kan leiden. Daarnaast kan er zogenoemde zwembadconjunctivitis ontstaan, een bindvliesontsteking die via watercontact kan worden overgedragen.

Bij vrouwen: De infectie verloopt bij vrouwen vaak zonder duidelijke symptomen, waardoor zij drager kan zijn zonder het te weten. Vooral tijdens de zwangerschap vormt een dergelijke infectie een risico, omdat het ongeboren kind schade kan oplopen. Een andere vorm van chlamydia, namelijk de typen L1–L3, leidt tot de seksueel overdraagbare aandoening "Lymphogranuloma inguinale". Deze ziekte kenmerkt zich door gezwollen lymfeklieren in de liesstreek en komt vooral voor in tropische en subtropische gebieden.

2–7 dagen na besmetting ontstaat bij de man in de acute fase een ontsteking van de urinebuis (urethritis) met jeuk, etterige afscheiding, pijnlijk plassen en vaak aandrang tot plassen. Sommige mannen merken mogelijk tot een maand lang geen symptomen. 

Als de infectie niet wordt behandeld, kan in de chronische fase een ontsteking van de prostaat optreden.

Vrouwen kunnen zonder klachten besmet zijn, waardoor de infectie lange tijd onopgemerkt en onbehandeld blijft. In andere gevallen kunnen er verschillende lokale ontstekingsreacties optreden in de blaas of de vrouwelijke geslachtsorganen, zoals de eierstokken, met het risico op onvruchtbaarheid. Vooral tijdens de zwangerschap is een infectie gevaarlijk, omdat het ongeboren kind schade kan oplopen.

De meeste mensen die besmet zijn met Trichomonas vaginalis hebben geen symptomen en de infectie kan jarenlang onopgemerkt blijven.

Trichomoniasis treft zowel vrouwen als mannen. De symptomen komen vaker voor bij vrouwen. Vijf tot 28 dagen na de besmetting kunnen klachten optreden. Tot de symptomen behoren pijn, branderigheid of jeuk aan de penis, in de urinebuis (urethritis) of in de vagina (vaginitis). Ook een slecht ruikende, waterige vaginale afscheiding is mogelijk. Bij beide geslachten kunnen de klachten verergeren bij geslachtsgemeenschap en bij het plassen.

De infectie veroorzaakt bij zowel mannen als vrouwen een ontsteking van de urinebuis (urethritis), die gepaard gaat met slijmerige of etterige afscheiding uit de urinewegen en pijnlijk plassen.

Bij vrouwen kan het bovendien een ontsteking van de baarmoederhals (cervicitis) en de inwendige geslachtsorganen veroorzaken, wat op de lange termijn met onvruchtbaarheid gepaard kan gaan.

Syfilis wordt veroorzaakt door de bacterie Treponema pallidum en verloopt in verschillende stadia. De ziekte is zeer besmettelijk en wordt overgedragen via seksueel contact.

Eerste stadium:
In het zogenaamde primair stadium ontstaat er meestal een pijnloze zweer (ulcus durum) op de plaats waar de bacterie het lichaam is binnengedrongen – typisch op de penis, in de vagina, bij de anus of in de mond. De nabijgelegen lymfeklieren zwellen vaak op.

Tweede stadium:
Onbehandeld kan syfilis na enkele weken overgaan in een systemische fase. Er treden griepachtige klachten op, huiduitslag (vaak op handpalmen en voetzolen), veranderingen aan de slijmvliezen en algemene ziekteverschijnselen.

Laat stadium:
Na maanden tot jaren zonder behandeling kan syfilis ernstige schade aanrichten aan inwendige organen, het zenuwstelsel (neurolues) of het hart- en vaatstelsel.

Vooral relevant tijdens de zwangerschap
Overdracht op het ongeboren kind (congenitale syfilis) is mogelijk en kan ernstige misvormingen of doodgeboorte veroorzaken.

Hepatitis C is een door het hepatitis C-virus veroorzaakte leverontsteking die via bloedcontact wordt overgedragen – bijvoorbeeld bij drugsgebruik met gedeelde naalden, tatoeëren met onsteriel materiaal of onbeschermd anale seks.

Symptomen:
In de beginfase (acute hepatitis) verloopt hepatitis C vaak zonder symptomen. Als er klachten zijn, zijn die vaak aspecifiek: vermoeidheid, verlies van eetlust, lichte koorts, misselijkheid of pijn in de rechter bovenbuik.

Langetermijngevolgen:
Blijft de infectie bestaan, dan kan deze chronisch worden. In ongeveer 60–80 % van de gevallen leidt onbehandelde hepatitis C tot een chronische leverontsteking, die op de lange termijn kan uitmonden in levercirrose of leverkanker.

De hiv-screeningstest (combinatietest) detecteert een infectie met het humaan immunodeficiëntievirus – een virus dat het immuunsysteem aanvalt en onbehandeld tot de immuunziekte aids kan leiden.

Acute fase (2–6 weken na besmetting):
Er kunnen griepachtige symptomen optreden: koorts, huiduitslag, gezwollen lymfeklieren of keelpijn.

Latentiefase:
Na de acute fase volgt vaak een jarenlang symptoomvrije periode, waarin het virus ongemerkt het immuunsysteem verzwakt.

Late fase (aids):
Zonder behandeling kunnen ernstige infecties, tumoren en een volledig falen van het immuunsysteem optreden.

Vroege diagnose is cruciaal:
Dankzij moderne medicatie is hiv tegenwoordig zeer goed te behandelen en kan overdracht worden voorkomen – hoe eerder ontdekt, hoe beter.

Mycoplasma hominis is een bacterie zonder celwand die de urogenitale tractus kan koloniseren. Het wordt overgedragen door nauw seksueel contact.

Bij mannen:
Kan een ontsteking van de urinebuis (urethritis) veroorzaken – met symptomen zoals een branderig gevoel bij het plassen, afscheiding of jeuk in het genitale gebied.

Bij vrouwen:
Kan leiden tot bacteriële vaginose, ontsteking van de baarmoederhals (cervicitis) of infecties van de eileiders (salpingitis).

Bijzondere betekenis:
Een infectie kan ook complicaties veroorzaken tijdens de zwangerschap (bijv. vroeggeboorte, miskraam).

Beide verwekkers behoren tot de familie Mycoplasmataceae en zijn wijdverspreid in de urogenitale tractus – vaak zonder klachten. Onder bepaalde omstandigheden kunnen ze echter infecties veroorzaken.

Bij mannen:
Beide bacteriën kunnen een niet-gonorroe urethritis veroorzaken – met symptomen zoals afscheiding, pijn bij het plassen of jeuk.

Bij vrouwen:
Mogelijk zijn infecties in de vaginale regio, de baarmoederhals (cervicitis) of in de baarmoeder (endometritis). Tijdens de zwangerschap kunnen ureaplasma’s in verband worden gebracht met complicaties zoals vroegtijdige weeën of infecties van het vruchtwater.

Let op:
Een positieve test betekent niet automatisch dat behandeling nodig is – de beoordeling gebeurt afhankelijk van de symptomen en de individuele situatie.