Domowy test STI – L

Chlamydie (Chlamydia trachomatis) to grupa bakterii, które mogą powodować różne infekcje dróg moczowych i narządów płciowych. Szczególnie typy D–K są odpowiedzialne za zakażenia chlamydiami w tych obszarach. Infekcje te mogą objawiać się na przykład jako zapalenie szyjki macicy (cervicitis) lub zapalenie cewki moczowej (urethritis) z objawami takimi jak pieczenie przy oddawaniu moczu lub wydzielina.

U mężczyzn: Typowe objawy to ból podczas oddawania moczu oraz nietypowa wydzielina z penisa. Jeśli infekcja nie zostanie wyleczona, bakterie mogą wędrować wyżej i powodować zapalenie prostaty lub wewnętrznych narządów płciowych u kobiet, co w konsekwencji może prowadzić do niepłodności. Dodatkowo może wystąpić tzw. zapalenie spojówek basenowych, które przenosi się przez kontakt z wodą.

U kobiet: Infekcja często przebiega bez wyraźnych objawów, dlatego kobieta może być nosicielką, nie zdając sobie z tego sprawy. Szczególnie w czasie ciąży taka infekcja stanowi zagrożenie, ponieważ może zaszkodzić nienarodzonemu dziecku. Inny typ chlamydii, mianowicie typy L1–L3, powoduje chorobę przenoszoną drogą płciową „ziarniniaka pachwinowego” (Lymphogranuloma inguinale). Choroba ta objawia się powiększeniem węzłów chłonnych w pachwinie i występuje głównie w regionach tropikalnych i subtropikalnych.

2–7 dni po zakażeniu u mężczyzn w fazie ostrej pojawia się zapalenie cewki moczowej (urethritis) ze swędzeniem, ropną wydzieliną, bolesnym oddawaniem moczu i częstym parciem na mocz. Niektórzy mężczyźni mogą nie zauważyć żadnych objawów nawet przez miesiąc. 

Jeśli infekcja nie zostanie wyleczona, w fazie przewlekłej może dojść do zapalenia prostaty.

Kobiety mogą być zakażone bez objawów, przez co choroba przez długi czas pozostaje niewykryta i nieleczona. W przeciwnym razie może dojść do licznych lokalnych stanów zapalnych w obrębie pęcherza lub żeńskich narządów płciowych, takich jak jajniki, co wiąże się z ryzykiem niepłodności. Szczególnie niebezpieczna jest infekcja w czasie ciąży, ponieważ może zaszkodzić nienarodzonemu dziecku.

Większość osób zakażonych Trichomonas vaginalis nie ma objawów i infekcja może pozostawać niewykryta przez lata.

Rzęsistkowica dotyczy zarówno kobiet, jak i mężczyzn. Objawy częściej pojawiają się u kobiet. Od 5 do 28 dni po zakażeniu mogą wystąpić dolegliwości. Do objawów należą ból, pieczenie lub swędzenie penisa, cewki moczowej (urethritis) lub pochwy (vaginitis). Możliwa jest także wydzielina z pochwy o nieprzyjemnym zapachu i wodnistej konsystencji. U obu płci dolegliwości mogą się nasilać podczas stosunku i oddawania moczu.

Infekcja powoduje zarówno u mężczyzn, jak i u kobiet zapalenie cewki moczowej (urethritis), któremu towarzyszy śluzowo-ropna wydzielina z dróg moczowych i bolesne oddawanie moczu.

U kobiet może dodatkowo dojść do zapalenia szyjki macicy (cervicitis) i wewnętrznych narządów płciowych, co w dłuższej perspektywie może prowadzić do niepłodności.

Kiła jest wywoływana przez bakterię Treponema pallidum i przebiega w kilku stadiach. Choroba jest wysoce zakaźna i przenoszona drogą kontaktów seksualnych.

Pierwsze stadium:
W tzw. stadium pierwotnym zazwyczaj pojawia się bezbolesny wrzód (ulcus durum) w miejscu wniknięcia drobnoustroju – najczęściej na penisie, w pochwie, odbycie lub w jamie ustnej. Okoliczne węzły chłonne często ulegają powiększeniu.

Drugie stadium:
Nieleczona kiła może po kilku tygodniach przejść w fazę ogólnoustrojową. Pojawiają się objawy grypopodobne, wysypka (często na dłoniach i stopach), zmiany na błonach śluzowych oraz ogólne objawy chorobowe.

Późne stadium:
Po miesiącach lub latach bez leczenia kiła może poważnie uszkodzić narządy wewnętrzne, układ nerwowy (kiła układu nerwowego) lub sercowo-naczyniowy.

Szczególnie istotne w ciąży
Możliwa jest transmisja na nienarodzone dziecko (kiła wrodzona), co może prowadzić do poważnych wad rozwojowych lub martwych urodzeń.

Wirusowe zapalenie wątroby typu C to zapalenie wątroby wywołane przez wirus zapalenia wątroby typu C, przenoszone przez kontakt z krwią – np. podczas zażywania narkotyków wspólnymi igłami, tatuowania niejałowym sprzętem lub przez niezabezpieczony seks analny.

Objawy:
We wczesnej fazie (ostra faza WZW C) choroba często przebiega bezobjawowo. Jeśli pojawiają się dolegliwości, to zwykle są niespecyficzne: zmęczenie, brak apetytu, lekka gorączka, nudności lub ból w prawej górnej części brzucha.

Konsekwencje długoterminowe:
Jeśli infekcja utrzymuje się, może stać się przewlekła. W około 60–80 % przypadków nieleczona prowadzi do przewlekłego zapalenia wątroby, które w dłuższej perspektywie może skutkować marskością lub rakiem wątroby.

Test przesiewowy na HIV (test kombinowany) wykrywa zakażenie ludzkim wirusem niedoboru odporności (HIV) – wirusem, który atakuje układ odpornościowy i nieleczony może prowadzić do zespołu nabytego niedoboru odporności (AIDS).

Faza ostra (2–6 tygodni po zakażeniu):
Mogą wystąpić objawy przypominające grypę: gorączka, wysypka, powiększone węzły chłonne lub ból gardła.

Faza utajenia:
Po fazie ostrej często następuje wieloletni okres bezobjawowy, w którym wirus niezauważalnie osłabia układ odpornościowy.

Późna faza (AIDS):
Bez leczenia może dojść do ciężkich infekcji, nowotworów oraz całkowitego załamania układu odpornościowego.

Wczesna diagnoza jest kluczowa:
Dzięki nowoczesnym lekom HIV można dziś bardzo skutecznie leczyć i zapobiegać jego przenoszeniu – im wcześniej zostanie wykryty, tym lepiej.

Mycoplasma hominis to bakteria pozbawiona ściany komórkowej, która może zasiedlać drogi moczowo-płciowe. Przenosi się przez bliski kontakt seksualny.

U mężczyzn:
Może powodować zapalenie cewki moczowej (urethritis) – z objawami takimi jak pieczenie przy oddawaniu moczu, wydzielina lub swędzenie w okolicach genitaliów.

U kobiet:
Może prowadzić do bakteryjnej waginozy, zapalenia szyjki macicy (cervicitis) lub zakażenia jajowodów (salpingitis).

Szczególne znaczenie:
Zakażenie może również powodować powikłania w czasie ciąży (np. przedwczesny poród, poronienie).

Oba patogeny należą do rodziny Mycoplasmataceae i są szeroko rozpowszechnione w układzie moczowo-płciowym – często bez objawów. Jednak w pewnych okolicznościach mogą powodować infekcje.

U mężczyzn:
Obie bakterie mogą wywołać nie-gonokokowe zapalenie cewki moczowej – z objawami takimi jak wydzielina, ból przy oddawaniu moczu lub swędzenie.

U kobiet:
Możliwe są infekcje w obrębie pochwy, szyjki macicy (zapalenie szyjki) lub macicy (endometritis). W czasie ciąży ureaplazmy mogą być związane z powikłaniami, takimi jak przedwczesne skurcze czy zakażenie wód płodowych.

Uwaga:
Pozytywny wynik testu nie oznacza automatycznie choroby wymagającej leczenia – ocena zależy od objawów i indywidualnej sytuacji.